|
B.M. van Hooijdonk, Coach, Netherlands
|
De coach sluit aan bij (en op) het verantwoordingsniveau van de gecoachte (inclusief taalpatronen e.d.).
Van hieruit doet de coach "slechts" een beroep op het inzicht (voorstellingsvermogen) van de gecoachte om zelf met suggesties en/of oplossingen voor zijn/haar situatie te komen (immers: de verwoording van de situatie door de gecoachte zelf heeft een grotere impact dan "dat wat van buiten komt").
Dit houdt in dat de coach geen suggesties of voorstellen mag doen, omdat hiermee de gecoachte gestuurd zou kunnen worden. (...) Verder lezen? Meld u gratis aan
|
Registreer nu om alle reacties te lezen en om zelf aan deze discussie deel te nemen. Het is gemakkelijk en 100% gratis.
Meld u gratis aan Log in
|
| |
|
Sam Beeckman, Social Worker, Belgium
|
|
Deels Akkoord
Hoewel ik deels akkoord ga met deze stellingen, denk ik dat enige sturing noodzakelijk kan zijn.
Het doel van coaching is het laten groeien van de gecoachte. Hoewel het laten falen / slagen van een gecoachte doorgaans de beste leerschool is, kan het ook een onnodige rem veroorzaken.
Wat niet wil zeggen dat je de gecoachte moet sturen naar het ideaal van de coach.
|
|
|
|
|
Special Interest Group Leader
|
|
|
|
|
|
|
|
|
