Bullivant deelt de geschiedenis van benchmarking in in vijf perioden, te weten:
Fase 1 Reverse engineering (1950-1975): het ontleden van producten van de concurrentie teneinde technische verbeteringen op het spoor te komen en vervolgens te kopiėren.
Fase 2 Competitieve benchmarking (1976-1986): men probeert te leren van zowel de processen als de producten van de concurrentie.
Fase 3 Proces benchmarking (1982-1988): men wil vooral leren van 'best in class performers' waarmee men niet concurreert.
Fase 4 Strategische benchmarking (1988+): het leren is niet zozeer gericht op de processen, maar op fundamentele verandering van de 'business'.
Fase 5 Globale benchmarking (1993+): men wil leren van organisaties die in essentie dezelfde activiteit in een geheel andere externe context verrichten, bijvoorbeeld in andere werelddelen of in andere culturen. (Benchmarking for continuous improvement in the public sector, Essex, 1994).
(...) Verder lezen? Meld u gratis aan
